Jeżeli kiedykolwiek zastanawialiście się, co jest takiego niezwykłego w Rzymie, że nikogo nie pozostawia obojętnym, to chętnie odpowiem. Chociaż może lepiej nie - nikt nie ma aż tyle czasu, żeby to przeczytać. W zamian oferuję Wam wizytę w miejscu, które jest swoistą esencją Rzymu, a do tego jest niedaleko od centrum, łatwo tam dojechać, jest co robić, a nawet gdzie spać! Zapraszam na Piazza Lodi.

Nie ma jedzenia bardziej włoskiego i zarazem bardziej międzynarodowego niż pizza. W centrum płaci się za nią całkiem sporo, bo ok. 10 euro za zwykłą margheritę (co i tak jest dobrą ceną jak na tę okolicę). Przy Piazza Lodi jest malutka pizzeria, gdzie zapłacicie za nią 4 euro i jeszcze wam za to podziękują. W tej pizzerii nikt nie mówi w innym języku niż włoski, a i tak można się bez problemu dogadać - na migi, uśmiechy, gestami. Co najważniejsze - pizza jest fantastyczna, robiona właściwie na naszych oczach, cienka i typowo włoska. 

Sam plac to po prostu niewielkie rondo, na którego środku stoją ławeczki i rzeźba. Typowo włoska nonszalancja projektanta ujawnia się w tym, że nie ma żadnego przejścia dla pieszych do owej wysepki, więc dla osób nieprzyzwyczajonych do włoskich dróg dostanie się tam może być wyzwaniem przy większym ruchu. Tym jednak, co czyni to miejsce wyjątkowym, jest oczywiście przecinający kilka ulic akwedukt. Czy jest to oryginalny, starożytny, rzymski akwedukt? I tak, i nie. Tak, bo to trasa wspaniałego, podwójnego akweduktu cesarza Klaudiusza. Nie, bo to, co widzimy dzisiaj, to XV-wieczna przeróbka - papieska "fuzja" starożytnych konstrukcji: Acquedotto Felice. Oczywiście, łuki nad ulicami to dzieło jeszcze nowsze, ale spójrzcie uważnie i zobaczycie, że troskliwi rzymianie zadbali o to, żeby przy okazji ich budowy uszczknąć z Felice jak najmniej. Nawet jeśli ktoś woli obrazy w muzeach albo kawę w kawiarni to warto docenić sztukę (budowlaną) i smak (w dopasowaniu nowego do starego) tego obiektu. 

 

W okolicy są zarówno przyzwoite hostele, hoteliki, jak i tzw. ville, czyli niewielkie pensjonaty z kilkoma pokojami. Na taki właśnie udało mi się trafić i z pewnością tam jeszcze wrócę. Wprawdzie pokoje są niewielkie, ale wyposażone w czyste łazienki, telewizory i duże łóżka. A czegóż więcej potrzeba do szczęścia? Może takiego widoku z okna?

 

Do tego w pakiecie dostajemy ciszę i spokój, sympatycznych sąsiadów, taras na dachu, ogród z huśtawką i śniadanie w cenie. Cena za pokój 2-os.: 34 euro/doba + podatek. Polecam - klik! 

Oprócz wspomnianego akweduktu, w zasięgu spaceru są inne atrakcje, które zdecydowanie warto odwiedzić. Wrzucam garść linków i zapraszam też do mapy poniżej, gdzie znajdziecie więcej propozycji:

• Porta Maggiore
• Podziemna bazylika neopitagorejska: Basilica Sotterranea (di Porta Maggiore)
• Lateran i okolica:
  Bazylika św. Jana na Lateranie
  Bramy miejskie: Porta Asinaria i Porta San Giovanni
  Kościół św. Krzyża w Jerozolimie
  Amfiteatr Castrense
• Park Villa Fiorelli
• Muzeum instrumentów muzycznych

Lateran. Po lewej Porta Asinaria, po prawej Porta San Giovanni, a w tle bazylika św. Jana na Lateranie.

Tutaj nie czuć atmosfery wielkiego miasta. Nie ma prawie w ogóle turystów, życie toczy się swoim spokojnym, włoskim rytmem w zgodzie z la dolce vita. Na skwerku na ławkach przesiadują starsi panowie, przy fontannie z wodą pitną bawią się dzieci, sprzedawcy z warzywniaka czy kiosku stoją przed swoimi sklepami, popalają papierosy i dyskutują. Panie z pizzerii uwijają się w swojej kuchni do wieczora, a po nich stałych klientów przejmują pobliskie bary. Czasem ktoś na kogoś zatrąbi albo znajomi będą się witać głośno przez ulicę. Poza tym - cisza. Można się naprawdę zrelaksować i to pomimo tego, że pod nami co i rusz pędzi metro, dwie przecznice dalej biegnie jedna ze śródmiejskich obwodnic, a w okolicy przebiega też główna magistrala kolejowa do Termini. Nie słychać huku wielkiego miasta, jednak wciąż się w nim jest.

MAPA

Photo credit/zdjęcia: www.romacinque.altervista.org, www.romasparita.eu, Wikipedia